Verzekeraars eisen steeds vaker een scope 12-keuring voor een zonnepaneleninstallatie. En met reden. In een markt waar iedereen zich zonnestroominstallateur mag noemen, schiet de veiligheid van slordige installaties meer dan eens te kort.
Geen probleem voor de betere installateur dus.
Zou u denken.
Maar de werkelijkheid is weerbarstig. In een van onze projecten hebben we de installatie 3x moeten laten keuren. We ontvingen drie verschillende rapporten, twee daarvan van dezelfde instantie maar met afwijkende conclusies. Er is verschil van inzicht, verschil in nadruk en verschil in rapportage. Om het nóg verwarrender te maken is er ook verschil in eisen tussen de verschillende verzekeraars.
Waarom Scope 12?
Scope 12 bestaat sinds april 2020 en is ontwikkeld op initiatief van de verzekeraars, Holland Solar en de inspectiebedrijven van de brancheorganisaties. Inspectiebedrijven met een SCIOS-certificering mogen de inspectie uitvoeren. Scope 12 is niet verplicht, maar verzekeraars kunnen de certificering als eis stellen voor de verzekering. Hoe groter de installatie, hoe eerder de verzekeraar om een Scope 12-keuring vraagt – doorgaans vanaf zo’n 50 zonnepanelen.
Als bedrijf zijn wij voorstander van kwaliteit, veiligheid en het professionaliseren van de solarmarkt. De roep van verzekeraars en consumenten om veilige en duidelijke richtlijnen begrijpen wij goed. Al eerder hebben wij geprotesteerd tegen de “cowboys” in de markt die goedkope panelen leggen op onveilige wijze en zonder een goed begrip van de energiehuishouding van de klant. Het idee van Scope 12 is in beginsel een goede zaak.
Scope 12 in de praktijk
Nu wij verschillende scope 12-inspecties achter de rug hebben, is er een ding wel duidelijk: rondom scope 12 zijn er nog veel onduidelijkheden. Helaas hebben daar vooral de opdrachtgevers en installateurs onder te lijden, want de aanpassingen brengen vaak extra kosten met zich mee. In meerdere gevallen begrepen wij niet goed meer waar het eigenlijk om ging en de inspecterende bedrijven waren daar ook niet eenduidig over.
Nog bonter maakte de directeur van een – hier niet nader te noemen – inspectiebedrijf het. Hij dacht God van inspectieland te zijn en de waarheid in pacht te hebben. Er werden geen vragen gesteld, afkeuring volgde zonder uitleg, zonder onderbouwing en zonder de mogelijkheid voor ons om ervan te leren. En opnieuw krijgen wij en de klant de rekening gepresenteerd.
We hebben sterk de indruk dat de certificering nog veel te veel afhangt van de keurende instantie of de zienswijzen van de inspecteur. In een van de inspecties werd de keurende inspecteur beoordeeld door een collega (voor een audit of examen – dat was ons niet duidelijk) en zelfs hier was er verschil van inzicht in het toepassen van de diverse richtlijnen en normeringen.
Kortom, scope 12 is er nog niet.
Onze aanbeveling voor Scope 12
Onze voorlopige aanbeveling aan onze klanten is om vooraf goed te overleggen met de verzekeraar wat zij verwachten van de installatie en welke punten zij het belangrijkst vinden in de scope 12-keuring. Ook heeft het zin om vooraf met de keurende instantie contact te hebben en de plannen voor te leggen, zodat zij meteen punten van aandacht kunnen meegeven voor installatie. Daar wordt een installatie alleen maar beter van én voorkomt problemen achteraf. Dat willen we toch allemaal?
Hoe verder?
Laten we hopen dat de richtlijnen verdere verduidelijkingen krijgen en de verschillende keuringen en verzekeraars meer op één lijn komen te liggen in de toekomst. Want anders lijkt het erop dat er een nieuwe “cowboy”-markt ontstaat. Bedoeld om solarcowboys te weren, werkt de huidige situatie een cowboymarkt van inspecteurs in de markt die naar willekeur en eigen visie de installatie-eisen interpreteren.
Daarom doen wij een oproep aan SCIOS en de verzekeraars: laat ons als installateurs en adviserende bedrijven samen met onze klanten niet het kind van de rekening zijn!